Βλέπουμε τον Ήλιο να κινείται στον ουρανό κάθε μέρα. Όμως αυτό οφείλεται, στο ότι είμαστε προσκολλημένοι στην ψευδαίσθηση, ότι εμείς είμαστε ακίνητοι. Η αίσθηση της ακινησίας είναι ένα μεγάλο θέμα, γιατί με αυτό μεγαλώνουμε και αποτελεί την βάση κάθε δραστηριότητας και σκέψης μας. Αυτό συμβαίνει, μέχρι να θελήσουμε ή να αναγκαστούμε να δούμε μία ανώτερη αλήθεια. Μία τέτοια αλήθεια είναι το ότι εμείς δεν είμαστε ακίνητοι. Στην πραγματικότητα ο Ήλιος είναι ακίνητος και εμείς του προβάλλουμε την δική μας ψευδαίσθηση. Αν αυτό το μεταφέρουμε στην προσωπική μας ζωή, θα δούμε ότι και εκεί συμβαίνει κάτι ανάλογο. Βλέπουμε κάποιον να κάνει κάτι και το χαρακτηρίζουμε έτσι ή αλλιώς, ενώ αυτό που βλέπουμε στην πραγματικότητα, είναι μία προβολή αυτού που εμείς κάνουμε εκείνη την στιγμή. Παράξενο; Νοητικά μπορεί να είναι εύκολο να το αντιληφθούμε, αλλά για να το εφαρμόσουμε στην πράξη, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Πρέπει να αντιληφθούμε τον Ορίζοντα των Προβολών μας, για να μπορέσουμε να δούμε τι είναι αυτό που κάνει ο άλλος, σωστότερα.
Στην περίπτωση της αίσθησης ακινησίας που μας προσφέρει η Γη, που επάνω της βρισκόμαστε, πρέπει να απαλλαγούμε από αυτή για να μπορέσουμε να δούμε ότι κάποια άστρα κινούνται και κάποια όχι. Πχ αν δούμε στον ουρανό τον Ήλιο να κινείται και δούμε και την Σελήνη, ή ένα άλλο πλανήτη, στην πρώτη περίπτωση κάνουμε λάθος γιατί ο Ήλιος για το ηλιακό μας σύστημα είναι ακίνητος, αλλά και στην περίπτωση των πλανητών και της Σελήνης κάνουμε πάλι λάθος. Γιατί ενώ πραγματικά κινούνται, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε αυτή την κίνηση, αλλά συνεχίζουμε να προβάλουμε και να αντιλαμβανόμαστε την προβολή της δικής μας κίνησης που είναι το ότι η Σελήνη ανατέλλει και δύει. Έτσι εγκλωβισμένοι στο δικό μας σύστημα αναφοράς και στην ζεστασιά και την θαλπωρή της ακινησίας που μας προσφέρει απλόχερα η Μεγάλη Μητέρα Γη, δεν μπορούμε να δούμε ούτε την πραγματική κίνηση του άλλου άστρου, ούτε και μπορούμε να αντιληφθούμε αν κάποιο είναι ακίνητο, όπως είναι ο Ήλιος και τα ουράνια σώματα που είναι πολύ μακριά και ονομάζονται απλανείς.
Αυτό που συμβαίνει έξω, συμβαίνει και μέσα μας. Το μέσα και το έξω αντικατοπτρίζονται. Όλη αυτή η αντίληψη μας για το Στερέωμα, μεταφερόμενο στην καθημερινή προσωπική μας ζωή, μας βοηθάει να καταλάβουμε πόσο ριζικά πρέπει να αναδομήσουμε τους εαυτούς μας για να μπορέσουμε να έχουμε μια καλύτερη επαφή με το περιβάλλον μας, ορθότερες σχέσεις και άρα υγιέστερη ζωή και περισσότερο αληθινή. Η αίσθηση της ακινησίας πάνω στην Γη, μεταφερμένη στην προσωπική μας ζωή, είναι η αίσθηση σταθερότητας που προσφέρει η ανάπτυξη του κέντρου που λέγεται Προσωπικότητα. Η προσωπικότητα ολοκληρώνει την διαμόρφωση της περίπου στην ηλικία των 21 ετών. Τότε που οι άνθρωποι αρχίζουν να παγιώνονται. Τότε που αρχίζει να πήζει το μυαλό, όπως συχνά λέγεται. Ενώ μέχρι τότε ο άνθρωπος δεν χρειάζεται ένα σταθερό κέντρο. Το μικρό παιδί κολυμπάει ελεύθερο μέσα στην ροή της ζωής, χωρίς να έχει ανάγκη ένα προσωπικό κέντρο σταθερότητας και αναφοράς. Έτσι ζει πιο κοντά στην αλήθεια. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτ? ελθείν προς με, των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών» [Ματθ. ιθ' 14]. Δεν είπε φέρτε τα παιδιά σε μένα, είπε αφήστε τα να έλθουν, μην τα εμποδίζετε να έλθουν. Διότι από την φύση τους τα παιδιά ακολουθούν την αλήθεια, όπως η βελόνα της πυξίδας τον βόρειο πόλο. Δεν ζήτησε να φτιάξουμε μία θρησκεία και να αρχίσουμε να τα προσηλυτίζουμε. Ζήτησε μόνο να τα αφήσουμε να τον ακολουθήσουν. Αυτό δείχνει, ότι κάτι έχει χαθεί και κάτι δεν γίνεται κατανοητό.
Στην προσπάθεια μας να επανέλθουμε στους κόλπους της επαφής μας με την αλήθεια λοιπόν, ένα βασικό βήμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αντιληφθούμε τον προσωπικό μας Ορίζοντα Γεγονότων, που είναι ο Ορίζοντας Προβολών μας. Στην συνέχεια θα μπορέσουμε να δούμε τι ακριβώς κάνει ο άλλος και τότε οι ψευδαισθήσεις και οι φαντασιώσεις γύρω από τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας θα λιγοστέψουν. Αν όλο αυτό ακούγεται δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς και να το θέσει σε εφαρμογή, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σαν πεδίο άσκησης του νου και της φαντασίας μας, τον χώρο των ουρανίων σωμάτων, όπως αρχικά αναφέραμε και το παράδειγμα της ακινησίας της Γης. Έτσι θα βρούμε ένα μίτο που θα μας βοηθήσει να δούμε την χρησιμότητα της αστρονομίας μέσα στην ίδια την προσωπική μας ζωή. Οι επιστήμες όποιο αντικείμενο και αν έχουν, περιέχουν πάντα ένα εσωτερικό μήνυμα και δείχνουν ένα πεδίο άσκησης για την εσωτερική προσωπική ζωή των ανθρώπων. Αλλιώς δεν θα υπήρχαν!
ΕΥΗΜΕΡΕΙΤΕ !
