Το θερινό ηλιοστάσιο είναι το σημείο που ο Ήλιος φθάνει στην ψηλότερη θέση του από το ύψος του ορίζοντα. Το συνθετικό άνθος της άνοιξης φθάνει στην μέγιστη εκδήλωση του, στην ωριμότητα του, αποδίδοντας στον κόσμο τον καρπό της μέγιστης επέκτασης της σοφίας της εμπειρίας.
«Η δύναμις αυτού γίνεται μεγίστη όταν μετατραπεί σε γη»
λέει ο Σμαράγδινος Πίνακας του Ερμή του Τρισμέγιστου στην πέμπτη του αρχή.
Η δημιουργικότητα αρχίζει εδώ και αυτό σχετίζεται με το ότι στην αρχαία Ελληνική μουσική οι κλίμακες ξεκινάνε από την νήτη οδεύοντας προς την υπάτη δείχνοντας με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες ότι είναι απολύτως συνειδητοί του γεγονότος ότι η δημιουργικότητα, η δράση εκκινεί όταν έχει ωριμάσει ο καρπός της εμπειρίας και ο δημιουργός έχει φθάσει να έχει κάτι να πει συνειδητά. Σε αντίθεση με την σημερινή πνευματικά υλιστική και μη ουσιωδώς δημιουργική άποψη, όπου οι μουσικές κλίμακες ξεκινάνε από την χαμηλή νότα προς την υψηλή.
Το θερινό ηλιοστάσιο είναι το φως της συνείδησης, που πρέπει να μπορεί να αποδείξει ότι έχει κατακτήσει όλο τον κύκλο της ύπαρξης, όλο τον κύκλο της εμπειρίας που ενυπάρχει μέσα στα δύο ηλιοστάσια και τις δύο ισημερίες. Έτσι η συνείδηση πρέπει να είναι σε θέση να φωτίζει όλο τον κύκλο της εμπειρίας. Στο θερινό ηλιοστάσιο το φως της ημέρας φθάνει στην μέγιστη διάρκεια του. Το φως, μην ξεγελιόμαστε, είναι το σύμβολο της γνώσης και της συνείδησης, όλων των επιπέδων. Η μέρα φωτίζεται από το φως του Ηλίου, ενώ η νύκτα από το φως των αστέρων, που είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους Ήλιοι και αυτοί και μάλιστα συχνότατα πολύ μεγαλύτεροι και αρχαιότεροι του δικού μας Ηλίου.
Κατά το θερινό ηλιοστάσιο, και αφού τα όπλα έχουν δοθεί και ο καρπός είναι εδώ, απομένει το φως της συνείδησης να μπορεί να αποδείξει ότι τίποτα δεν της διέφυγε από την δημιουργική εμπειρία, την οποία κλήθηκε ο άνθρωπος να ολοκληρώσει, μέσα στον κοσμικό κύκλο και του ότι μπορεί να αποδώσει το κοσμικό κέρδος, το κοσμικό μετουσιωτικό όφελος.
Έτσι στο θερινό ηλιοστάσιο αρχίζει το θέρος. Το θέρος που η αγροτική ζωή γνωρίζει πολύ καλά τον κόπο που έχει ο θερισμός, σε αντίθεση με το καλοκαίρι που σημαίνει καλοκαιρία και που η αστυφιλία υιοθέτησε με τις απαξιωτικές δραστηριότητες, που ο σημερινός δυτικός πολιτισμός εμφύσησε στους ανθρώπους, όπως είναι το ξάπλωμα στις παραλίες, το μαύρισμα στον ήλιο, τα μπάνια του λαού και άλλα πολλά. Και δεν εννοώ φυσικά ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν διακοπές. Απλά οι διακοπές πρέπει να είναι ουσιαστικές και για να έχουν αυτό τον χαρακτήρα θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πρέπει να υπάρχουν μέσα στην καθημερινή ζωή και όχι μόνο λίγες μέρες τον χρόνο. Το πως αυτό μπορεί να γίνει, είναι ένα άλλο θέμα και σχετίζεται με την διαδικασία αυτογνωσίας του κάθε ανθρώπου. Κάποτε θα γνωρίζουν όλοι το τι σημαίνουν αυτές οι έννοιες και πως εφαρμόζονται.
Ο θερισμός λοιπόν είναι το έργο που εκκινεί στο θερινό ηλιοστάσιο. Ο θερισμός των καρπών των αγρών της Μητέρας Τροφού, αλλά συγχρόνως και ο θερισμός του κοσμικού καρπού των αγρών της Ψυχής. Γι' αυτό ο Απόλλων ονομάζεται «άγριος», δηλ σχετίζεται με τους αγρούς πολυεπίπεδα, όπως πχ πλατιά θεωρείται ότι σημαίνει πως είναι προστάτης των αγρών, αν και υπάρχουν πολλά που μπορούν να λεχθούν για την κατανόηση αυτού του επιθέτου. Αξιοσημείωτο είναι ότι από όλους τους Ορφικούς Ύμνους, μόνο στον ύμνο προς τον Απόλλωνα και τον ύμνο προς τον Διόνυσο χρησιμοποιείται ευθέως το επίθετο «άγριος». Φυσικά ο άνθρωπος είναι ψυχή και έτσι οι αγροί της ψυχής είναι η ουσιαστική επικράτεια τόσο του Απόλλωνα, όσο και του Διόνυσου. Οι καρποί σε ψυχικό επίπεδο (αφού εμείς είμαστε ψυχές), εξάγονται μέσα από τις εμπειρίες κατά την διάρκεια της ένσαρκης ζωής μέσα στον κόσμο της ύλης, στις οποίες μας παρακινεί με τον ερχομό της η Άνοιξη, η εκδήλωση, η έκφραση και η κάθοδος του πνεύματος στην ύλη. Ο δημιουργικός άνθρωπος μετουσιώνει και απελευθερώνει με την συγκομιδή κατά το θέρος, το περιεχόμενο και φερόμενο πνεύμα, μέσα στην ατομική ή συλλογική εμπειρία.
Με αυτό τον τρόπο το άνθος της άνοιξης, που μας έφερε η Περσεφόνη με την διαδικασία της υλοποίησης και την εμψύχωση της ύλης με την ψυχή, τώρα παράγει καρπό και πρέπει να θεριστεί. Να αποκομιστεί το εντός της εμπειρίας περιεχόμενο πνεύμα-νόημα, που αποτελεί και το κοσμικό όφελος. Έργο με το οποίο μας επιφορτίζει η συμμετοχή μας σε κάθε εμπειρία ατομική ή συλλογική, ως η αποστολή που μας έχει αναθέσει η κοσμική Οντότητα και που αφορά την δική μας ύπαρξη εξ ίσου με το κοσμικό σύνολο.
Ο Πλούταρχος στο «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» λέει:
«Περσεφόνη δε καλούν .... το δια των καρπών φερόμενο και φονευόμενο πνεύμα, ο ποιητής δε είναι εκείνος που ασχολείται με τον θερισμό»
Ο ποιητής είναι ο κάθε δημιουργικός άνθρωπος. Δημιουργικός μέσα στην ίδια την ζωή, που μετουσιώνει την εμπειρία του σε συνείδηση σοφίας και όχι αυτοί που απλώς γράφουν κάνοντας λογοπαίγνια.
Έτσι το θερινό ηλιοστάσιο είναι η Έλευση του Θέρους. Η συγκομιδή του πνεύματος που φέρει και το κοσμικό κέρδος, είναι η επιτυχής έκβαση και η διαδικασία της Απελευθέρωσης. Γιατί Ελευθερία = Έλευση+Θέρος και αυτό υπονοεί ότι όταν έλθει το θέρος, με τον θερισμό δίνεται η ευκαιρία της Ελευθερίας από τον Κρόνο ή Χρόνο στον ρόλο του Απελευθερωτή αυτή τη φορά. Όσο και να μην είναι αυτό γνωστό σήμερα, ο Κρόνος ο γνωστός ως δεσμώτης, είναι αυτός που δίνει την ευκαιρία της απελευθέρωσης, όταν η ισορρόπηση του κάρμα το επιτρέπει. Η ελευθέρωση του πνεύματος, του νοήματος δηλ. της εμπειρίας, η επιτυχής ανακάλυψη και συγκομιδή του, είναι που οδηγεί τον άνθρωπο στην ελευθερία.
Διότι αν η ανακάλυψη του πνεύματος― της ουσίας δηλ. μιας εμπειρίας― δεν είναι πλήρης, αν η συνείδηση δεν καταφέρει να ρίξει το φως της σε όλες τις πτυχές της ύπαρξης ορατής και αόρατης, τότε θα συσσωρευτεί υπό μορφή υπολοίπου, ποσότητα εγκλωβισμένης πνευματικής ενέργειας, που κατά την φθινοπωρινή ισημερία θα καταγραφεί του με την μορφή του κάρμα, που θα καθορίσει την μέλλουσα εμπειρία στον επόμενο, ή τους επόμενους κύκλους.
Ήλθε λοιπόν το θερινό ηλιοστάσιο! Ας γρηγορούμε. Ο θερισμός άρχισε. Εργάτες, συνεργάτες της κοσμικής εμπειρίας, ήλθε ο χρόνος της απελευθέρωσης σας, με την μέγιστη όλων να είναι η απελευθέρωση από τον τροχό των επαναγεννήσεων. Αν δεν είναι κάποιος έτοιμος ακόμα για την Μεγάλη Απελευθέρωση, δεν σημαίνει ότι δεν έχει έργο να πραγματώσει. Οπωσδήποτε ας συντάξει όλες του τις δυνάμεις, στην όσο το δυνατόν ορθότερη διεκπεραίωση της παρούσας φάσης του, της παρούσας εμπειρίας του και ας ετοιμάζεται ώστε ο επόμενος κύκλος, ή κάποιος κοντινός επόμενος κύκλος, να τον βρει ικανό να συντονίζεται με την κοσμική Παρουσία με τρόπο άψογο.
ΚΑΛΟ ΘΕΡΙΣΜΟ!
