Η Σταύρωση μετά την Μεταμόρφωση, κρύβει ένα Μεγάλο Κοσμικό Μυστήριο, που ο Ιησούς ως τμήμα της Αποστολής Του, ανέλαβε να παρουσιάσει για πρώτη φορά σε δημόσια θέα και εκτός των Μυστηρίων. Είναι μια ισχυρότατη διαδικασία εσωτερικής επίτευξης, βιωματικής διεύρυνσης της συνείδησης και αποτελεί την τέταρτη από τις ουσιαστικές Μυήσεις, με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ο άνθρωπος που ακολουθεί τον εσωτερικό του δρόμο. Το σημαντικό σημείο της Σταύρωσης, είναι φυσικά, το πνευματικό της περιεχόμενο που περιλαμβάνει μυστήρια εξαιρετικά δύσκολο να γίνουν αντιληπτά από κάποιον που δεν έχει περάσει αυτή την μύηση. Η Σταύρωση είναι πρωτίστως εσωτερική εμπειρία-βίωμα και θα επιχειρήσουμε εδώ να ψιλαφήσουμε την πνευματική της όψη και να σημειώσουμε κατ' αρχήν ότι δεν σημαίνει πως όλοι όσοι κατέκτησαν αυτό το επίπεδο συνείδησης χρειάστηκε να σταυρωθούν και επί του φυσικού κόσμου επάνω σε ένα ορατό υλικό ξύλινο σταυρό. Ο σταυρός του καθενός είναι διαφορετικός εξωτερικά. Επίσης τέτοια υψηλότατα επίπεδα πνευματικής βίωσης του Κόσμου δεν πρέπει να πλησιάζονται επιπόλαια και με οδηγό την κατώτερη υπολογιστική νόηση. Ο δρόμος της καρδιάς, της διαισθητικής νόησης μπορεί μόνο να πλησιάσει και να επιχειρήσει να αντιληφθεί τα θέματα που περιέχονται σε αυτό το μυητικό στάδιο. Εδώ με τις μικρές δυνάμεις μας θα προσπαθήσουμε να αφουγκραστούμε και να σχολιάσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά και σύμβολα που περιέχονται στην κατάσταση της Σταύρωσης.
Συζητιέται συχνά, με διάφορους τρόπους και διαφορετικά σημεία εκκίνησης, η σχέση Ύλης, Ψυχής και Πνεύματος. Έχει μάλιστα γίνει για πολλούς συνειδητό το ότι η οδός της αυτογνωσίας σχετίζεται με την αφύπνιση και συνειδητοποίηση των Κόσμων της Ψυχής και του Πνεύματος. Η αφύπνιση και η γνώση αυτή θα εμπεριέχει και την συνείδηση του αισθητού κόσμου της ύλης, που είναι το τελικό σημείο επικέντρωσης της συνολικής συνείδησης, όπως και η αφετηρία εκκίνησης κάθε πορείας για την απόκτηση συνείδησης των βαθύτερων συστατικών του ανθρώπου. Εάν αυτά δεν συμβαίνουν επικρατεί μία διαμάχη με την ξεκομμένη συνείδηση του υλικού κόσμου προσπαθώντας να την ενοποιήσουμε με το σύνολο της ύπαρξης μας. Τότε η σχέση μας με την ύλη βρίσκεται σε κρίση. Πότε όμως και πως ολοκληρώνεται αυτή η ουσιαστική ελευθέρωση της συνείδησης από την διαμάχη και το αποτέλεσμα της την χωριστικότητα και τον εγκλωβισμό της στην ύλη; Πως αυτή η αναζήτηση συναντά την έννοια της Σταύρωσης και του Σταυρού;
Ο σταυρός σχετίζεται με τα τέσσερα στοιχεία της ύλης, την τετράδα ως πρώτη τέλεια μορφή και το τετραδιάστατο του εκδηλωμένου υλικού κόσμου. Από αυτές τις συσχετίσεις βλέπουμε ότι η ύλη έχει μία πρωτογενή σχέση με τον σταυρό και γι' αυτό σε όλα τα μονοπάτια του εσωτερισμού θεωρείται σύμβολο της ο σταυρός και είναι γνωστή η φράση: «ο σταυρός της ύλης». Η κατάσταση της σταύρωσης είναι εκείνη κατά την οποία πραγματικά και ενωτικά κάποιος βιώνει το σύνολο του υλικού κόσμου, του κόσμου της ύλης. Αφού αυτή η ενότητα του σταυρού γίνει αντιληπτή, πρέπει να ενωθεί και ο ίδιος με τον σταυρό ως το πέμπτο στοιχείο, που σχετίζεται με τον αιθέρα και την βίωση της ενωτικής συνείδησης του. Αυτό το πέμπτο στοιχείο είναι ο Εσταυρωμένος Ιησούς και σχετίζεται με το σημείο τομής της οριζόντιας και της καθέτου του σταυρού. Κάποιες εσωτεριστικές παραδόσεις μάλιστα τοποθετούν σε αυτό το σημείο ένα ρόδο, άλλες μία καρδιά, κλπ. Η Εσωτερική Αστρολογία αποκαλύπτει ότι στην διαδικασία της σταύρωσης μας, κάποιος περνάει τρεις τύπους σταύρωσης μέχρι να φθάσει στην τελική Σταύρωση της Απελευθέρωσης του.
Η πρώτη φάση είναι η κατάκτηση της κατανόησης και της εσωτερικής βιωματικής σύνθεσης του σημαινόμενου και της λειτουργικότητας των τεσσάρων ζωδίων του Μεταβλητού Σταυρού που είναι οι Δίδυμοι, η Παρθένος, ο Τοξότης και οι Ιχθείς. Η δεύτερη προετοιμασία-δοκιμασία είναι η σταύρωση που γίνεται στον Σταθερό Σταυρό στα ζώδια του Ταύρου, του Λέοντα, του Σκορπιού και του Υδροχόου. Η τρίτη γίνεται στον Θεμελιακό Σταυρό και στα ζώδια Κριού, Καρκίνου, Ζυγού και Αιγόκερου. Αυτές οι τρεις σταυρώσεις είναι η προετοιμασία, η μαθητεία ώστε να φθάσει κάποιος να είναι ικανός να πραγματώσει την Μία και Ουσιαστική Σταύρωση που αποτελεί και το εισιτήριο της Μεγάλης Απελευθέρωσης από την μεγάλη Πλάνη, από την Μάγια της Ύλης. Ο σταυρός αποτελεί το κύριο σύμβολο της κατάκτησης του κόσμου της ύλης και για να το αντιληφθούμε αυτό θα ανατρέξουμε στα εργαλεία της Γεωμετρίας εργαζόμενοι με την λυδία λίθο των εσωτερικών επιστημών, την αναλογική μέθοδο.
Ο κύβος που έχει έξι έδρες, οκτώ κορυφές και δώδεκα ακμές, είναι το στερεό που αποτελεί το σύμβολο και την εικόνα του υλικού κόσμου. Η πλήρης γνώση, κατάκτηση και κυρίαρχη ένωση μαζί του, σχετίζεται με την ανάπτυξη του κύβου, καθώς η ανάπτυξη του, που είναι ένας σταυρός, επικαλύπτει τον κύβο και έτσι συμβολίζεται το ότι κατέχεται το σύνολο του και ο τρόπος δόμησης του. Από το δημοτικό σχολείο έχουμε μάθει ότι η ανάπτυξη του κύβου είναι ένας σταυρός όπως φαίνεται στο επόμενο σχήμα και έχουμε οι περισσότεροι παίξει, δημιουργικά γοητευμένοι όταν είμαστε παιδιά, με την κατασκευή ενός κύβου.
Όλος ο συμβολισμός της Σταύρωσης σχετίζεται με την συνολική κατάκτηση που περιέχει συγχρόνως και την υπέρβαση του κόσμου της ύλης, του κόσμου των μορφών. Ο κύβος είναι ένα τριδιάστατο στερεό σχήμα. Ο κόσμος της ύλης όμως είναι τετραδιάστατος και σε αυτό συμφωνούν από διαφορετική σκοπιά και αφετηρία ορμώμενοι εσωτεριστές, φυσικοί επιστήμονες και γεωμέτρες. Ο εσωτερισμός δια της θεολογικής αριθμητικής διδάσκει ότι η τετράδα είναι η πρώτη τέλεια μορφή, ότι ο κόσμος της μορφής έχει τέσσερις όψεις, τέσσερις διαστάσεις. Οι διαστάσεις πέραν της τέταρτης έχουν άλλο χαρακτήρα, άλλη ποιότητα. Οι φυσικοί επιστήμονες λένε πως η τέταρτη διάσταση είναι ο χρόνος, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας μπερδεύει. Η φυσική είναι μία εφαρμοσμένη επιστήμη και αν έχουμε παραδείγματα από μία εκ των βασικών επιστημών προστρέχουμε σε αυτές και γι' αυτό εν προκειμένω μένουμε στην άποψη της γεωμετρίας η οποία είναι λιγότερο γνωστή σήμερα, αλλά είναι πλησιέστερη προς τον εσωτερισμό. Οι γεωμέτρες σήμερα ισχυρίζονται ότι υπάρχουν άγνωστος αριθμός διαστάσεων και θεωρητικά μη μπορώντας αυτή τη στιγμή να οπωσδήποτε να έχουν μια πλήρη εικόνα μιλάνε για δυνατότητα άπειρων διαστάσεων. Μεγάλο όμως ενδιαφέρον έχει για την γεωμετρία η τέταρτη διάσταση καθώς είναι η πρώτη που δεν μπορεί να αντιληφθεί η κατασκευή του ανθρώπινου οφθαλμού. Οι γεωμέτρες για να δημιουργήσουν την κατασκευή τετραδιάστατων σχημάτων υιοθετούν κάποιες τεχνικές «πλασματικές», αφού ο ανθρώπινος οφθαλμός λειτουργεί δισδιάστατα και μπορεί να αντιληφθεί την τρίτη διάσταση δια της συνειδήσεως του και μιας πλασματικής φυσικής διάταξης των δύο οφθαλμών ανάλογη με την ακοή.
Ο τρισδιάστατος κύβος έχει ανάπτυγμα έξι τετραγώνων που δημιουργούν σταυρό. Το τετράγωνο είναι σχήμα δύο διαστάσεων, έχει δηλαδή μια διάσταση λιγότερη από τον κύβο. Έτσι ένας τετραδιάστατος κύβος θα έχει ανάπτυγμα που θα αποτελείται από ένα σταυρό τρισδιάστατων κύβων και αυτό είναι ένα σχήμα που μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι. Ο τετραδιάστατος κύβος έχει ονομαστεί 'Υπερκύβος'(hypercube). Προσπάθεια γεωμετρικής κατασκευής τετραδιάστατου κύβου είναι τα επόμενα σχήματα.
Η ανάπτυξη του υπερκύβου σε αναλογία με το ανάπτυγμα του τριδιάστατου κύβου του σχολείου μας, είναι το σχήμα της επόμενης εικόνας.
Όποιος ενδιαφέρεται περισσότερο για το θέμα ας επισκεφθεί την διεύθυνση: http://eusebeia.dyndns.org/4d/ ή ας ερευνήσει το θέμα με όποιον άλλο τρόπο νομίζει. Η ιδέα αυτή του αναπτύγματος του τετραδιάστατου κύβου (ή υπερκύβου) έκανε τον Σαλβατόρ Νταλί να ζωγραφίσει το 1954 τον πίνακα που ονομάζεται Σταύρωση (Σώμα Υπερκύβου), Crucifixion (Corpus Hypercubus).
Παρ’ όλο που δεν συμφωνούμε πάντα με τις θέσεις του Νταλί ιδεολογικά και καλλιτεχνικά, ο συγκεκριμένος πίνακας επιχειρεί να θίξει μια βαθύτερη οπτική του σημαινόμενου της Σταύρωσης. Η προσπάθεια να συμπεριληφθεί η γεωμετρική τέταρτη διάσταση περιέχει σίγουρα τα στοιχεία μιας προσπάθειας να συμπεριληφθεί το μυστήριο του τετραδιάστατου κόσμου της ύλης και να προσεγγιστεί το βαθύτερο φιλοσοφικό σημαινόμενο. Εδώ να σημειώσουμε ότι η δισδιαστατικότητα της βυζαντινής αγιογραφίας παρέχει ένα αφαιρετικό τρόπο υπέρβασης του υλικού κόσμου. Η απάρνηση της τρίτης διάστασης δίνει αυτή την τάση υπέρβασης της ύλης. Αυτό θίγει ένα τεράστιο φιλοσοφικό ζήτημα με εξαιρετικά σοβαρό εσωτερικό περιεχόμενο.
Μπορεί εμείς εδώ να προσπαθούμε λίγο να φιλοσοφήσουμε το θέμα αυτό, αλλά η εφαρμογή όλων αυτών είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και επώδυνο εσωτερικό βίωμα. Να σημειώσουμε χαρακτηριστικά ότι στο ιστορικό της Σταύρωσης του Ιησού αναφέρονται κάποια στοιχεία που δίνουν μια εικόνα της οριακής κατάστασης του Γίγνεσθαι όσων φθάνουν στην Μεγάλη Σταύρωση. Στο στοιχείο της Γης έχουμε το φαινόμενο της σταύρωσης του σώματος του Ιησού, το ακάνθινο στεφάνι κλπ. Στο στοιχείο του νερού έχουμε την στιγμή που είπε διψώ και του έδωσαν ξύδι. Ο δρόμος και του στοιχείου αυτού είχε κλείσει. Το στοιχείο του αέρα εμφανίζεται με το μεγάλο κοσμικό μυστήριο, με το οποίο δεν μπορούμε να ασχοληθούμε και να το κατανοήσουμε περισσότερο επί του παρόντος και το οποίο κρύβεται στην φράση: «Πατέρα, γιατί με εγκατέλειψες;» που θέτει την νόηση στην τελευταία και υπέρτατη δοκιμασία της υπέρβασης της. Το στοιχείο της φωτιάς το οποίο είναι πάντα και το πιο δυσδιάκριτο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμφανίζεται την στιγμή που τον λογχίζει ο στρατιώτης για να βεβαιώσει τον θάνατο του σώματος του και το αίμα, η ουσία η φέρουσα το πυρ της ζωής του σώματος, χύνεται. Η τελευταία φράση του Ιησού: «Πατέρα στα χέρια σου αφήνω το Πνεύμα μου» αποτελεί το πέμπτο στοιχείο του αιθέρα και το οποίο κατευθύνεται προς τα άνω την ώρα που τα σωματικά τέσσερα στοιχεία κατευθύνονται προς τα κάτω, προς την φυσική φθορά τους, και την επιστροφή τους στην Μεγάλη Μητέρα μαζί με την φερόμενη πληροφορία που τα έχει διαπεράσει και είναι η Θεία Συγκομιδή και σε αυτό το επίπεδο.
Αυτές είναι λίγες από τις σκέψεις που γύριζαν στην σκέψη μου σήμερα και αποφάσισα να τις μοιραστώ μαζί σας. Αυτό το κείμενο δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο μια πλήρη αναφορά στο μέγιστο αυτό συμβάν της Σταύρωσης του Ιησού. Είναι μόνο κάποιες σκέψεις, που ίσως παροτρύνουν σε επιπλέον σκέψεις τους αναγνώστες του.
Καλή και Γρήγορη Πορεία προς την Σταύρωση
