Για το θέμα αυτό έχουν γραφεί και θα γραφούν ακόμα πολλά, που μελετούν το θέμα από πολλές διαφορετικές απόψεις. Εμείς όμως εδώ θα το δούμε για λίγο από την άποψη της εσωτερικής αστρολογίας.
Κατά την πορεία της εξέλιξης της μια ψυχή περνάει από στάδια ανάπτυξης και οργάνωσης της στον υλικό κόσμο, συνεργασίας της με την προσωπικότητα και τους τρεις υλικούς κόσμους (φυσικό, επιθυμητικό και νοητικό). Στη συνέχεια περνάει στα στάδια αναγνώρισης της ύπαρξης της, αρχικά συνεργασίας και στη συνέχεια ένωσης της με το πνεύμα της μέσα από καθάρσεις και ασκητικές. Έτσι βαδίζει πλέον στην εκπλήρωση του ρόλου και του σκοπού για τον οποίο πλάστηκε, μέσω της αποκάλυψης ότι η ανώτατη-βαθύτερη βούληση της ψυχής ταυτίζεται με αυτή του Δημιουργού Πατέρα της («εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν»). Αυτή η πορεία συνδέεται με τον κύκλο ζωής του κόσμου, σχετίζεται με τους αντίστοιχους κύκλους των άλλων όντων και έχει περιγραφεί μέσα από τον κύκλο του έτους, τις εποχές και τα τέσσερα σημαντικά σημεία του κύκλου που είναι η Εαρινή Ισημερία, το Θερινό Ηλιοστάσιο, η Φθινοπωρινή Ισημερία και το Χειμερινό Ηλιοστάσιο.
Το χειμερινό ηλιοστάσιο μπορεί να ειδωθεί από τουλάχιστον δύο όψεις. Από την μία αποτελεί ένα σημείο όπου ο σπόρος ξεκινάει σταδιακά ένα νέο κύκλο ζωής και από την άλλη σαν το σημείο όπου γίνεται η γέννηση σε πνευματικό επίπεδο. Αυτή η γέννηση του πνεύματος στον αόρατο κόσμο είναι και ο συμβολισμός των Χριστουγέννων. Στην εαρινή ισημερία γίνεται η γέννηση επάνω στην ολβιόμοιρη Γαία, ενώ στο χειμερινό ηλιοστάσιο γίνεται η γέννηση- η αφύπνιση του Πνεύματος, μέσα στην ησυχία και το βαθύ σκοτάδι της νύκτας, του αόρατου κόσμου δηλ., κάτω από τα βλέμματα των δημιουργικών αστέρων. Στο χειμερινό ηλιοστάσιο ξεκινάει το τελευταίο στάδιο ύπαρξης της ψυχής. Το στάδιο κατά το οποίο η ψυχή αφυπνίζεται και η φύση αρχίζει σταδιακά να γίνεται αντιληπτή μέσα από τα μάτια της Μεγάλης Ψυχής.
Το τελευταίο αυτό στάδιο στην αστρολογία εκφράζεται από τα ζώδια του Αιγόκερου, του Υδροχόου και των Ιχθύων. Γι' αυτό σε κάθε εποχή στο σημείο αυτό γεννιέται ο κύριος εκπρόσωπος και Μεγάλος Οδηγός της κάθε εποχής, ιδρύοντας έτσι ένα νέο τρόπο πορείας για την ανθρωπότητα. Στη συνέχεια ο δρόμος αυτός μένει πάντα ανοικτός, μέχρι την ολοκλήρωση του λόγου ύπαρξης του, που θα είναι η επίτευξη του στόχου του Μεγάλου αυτού Απεσταλμένου ή Αβατάρ.
Στο χειμερινό ηλιοστάσιο ο Ήλιος φθάνει στο νοτιότερο σημείο του και φαίνεται να σταματά για περίπου τρεις ημέρες που σε μερικές παραδόσεις θεωρούσαν ότι σταμάταγε την δράση του και μετά υπάρχει επαναγέννηση και αρχίζει την πορεία του πάλι προς τα πάνω. Ο κύκλος των δύο ηλιοστασίων (θερινού και χειμερινού) σχετίζεται ουσιαστικά με την κλίση του άξονα της Γης. Εδώ βρίσκεται κρυμμένο ένα μυστήριο που περιμένει την κατανόηση του από τον ενδιαφερόμενο μελετητή της εσωτερικής αστρολογίας.
Το χειμερινό ηλιοστάσιο κατά την αστρολογία γίνεται στο σημείο που είναι οι 0° του Αιγόκερω. Στο σημείο αυτό βρίσκονται οι πύλες της πνευματικής γέννησης. Από εκεί και μετά ο άνθρωπος ολοκληρώνει και τελειώνει τον σκοπό του και τον κύκλο της ζωής του περνώντας από τις μυστηριακές φάσεις :
-
του μυημένου, (Αιγόκερως)
-
του εργάτη της ανθρωπότητας (Υδροχόος)
-
του μαχητή πρώτης γραμμής που σήμερα ονομάζουμε Σωτήρα(Ιχθείς).
Η πορεία αυτή σχετίζεται με τον κύκλο εξέλιξης μίας ψυχής μέσα από ένα μεγάλο αριθμό ενσαρκώσεων και μαθητείας. Όταν εδώ λέμε γέννηση ή κάθοδο μιας ψυχής εννοούμε την πρωταρχική της εμφάνιση στον κόσμο ώστε μετά να αρχίσουν οι διαδικασίες των ενσαρκώσεων. Η αρχή και το τέλος του κύκλου αυτού γίνεται στο σημείο ισορροπίας της εαρινής ισημερίας. Κατά την περίοδο της καθόδου και γέννησης από την πύλη της εαρινής ισημερίας η ψυχή εισέρχεται-κατέρχεται από τον Πατέρα τον εν τοις Ουρανοίς στον κύκλο της ζωής. Στο τέλος πάλι του κύκλου από την ίδια πύλη φθάνει στην ένωση με τον Πατέρα και ανέρχεται-επιστρέφει στο κέντρο εκκίνησης του για να συνεχίσει με ένα νέο κύκλο σε ένα ανώτερο επίπεδο καθαρής πνευματικής πλέον εξέλιξης, έχοντας ξεπεράσει και εξαλείψει και αυτή την ίδια την ψυχή του ώστε να μπορεί να είναι καθαρό πνεύμα.
