Τα φαινόμενα του Χειμερινού Ηλιοστάσιου του 2017

Ο Ήλιος βρίσκεται στο Ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου σήμερα 21 Δεκ 2017 στις 18:27:52 (ώρα Ελλάδος). Το Ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου για το ανδρικό Βόρειο Ημισφαίριο είναι το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ενώ για το γυναικείο Νότιο Ημισφαίριο είναι το Θερινό Ηλιοστάσιο. Ο Νότιος Πόλος της Γης, που είναι επί του φυσικού κόσμου θηλυκός και επί του μαγνητικού πεδίου αρσενικός, κλίνει προς την πλευρά του Ήλιου με την μεγαλύτερη κλίση του άξονα. Έτσι οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν κάθετα στις 23°44΄ νότιο πλάτος, στον Τροπικό του Αιγόκερου. Εκεί έχει καλοκαίρι και την μεγαλύτερη ημέρα του έτους, ενώ στο Βόρειο Ημισφαίριο έχει χειμώνα και την μεγαλύτερη νύκτα του έτους. Ένα παράδοξο θα μπορούσε να βρει κανείς να υπάρχει εδώ, όσο αφορά την μυθολογία του θεού του φωτός Απόλλωνα των Ελλήνων, που δεν έχει κατανοηθεί επαρκώς.

Ο Απόλλων αυτές τις μέρες έφευγε από τον κόσμο μας και πήγαινε στην Υπερβορεία. Θα μπορούσε να περιμένει κανείς ότι ο θεός του φωτός θα έπρεπε να πηγαίνει όπου βρίσκεται το φως. Έτσι θα έπρεπε να μυθολογούν οι αρχαίοι ότι κατά την περίοδο του Χειμερινού Ηλιοστασίου ο Απόλλων φεύγει από το «αφιλόξενο» περιβάλλον όπου η νύκτα βρίσκεται στην μέγιστη δύναμη της και πηγαίνει στο νότιο ημισφαίριο όπου κυριαρχεί το φως του Ήλιου. Αντί αυτού όμως ο θεός πηγαίνει ακόμα πιο βόρεια, στην Υπερβορεία. Τι σημαίνει αυτό;

Φυσικά ο θεός δεν ακολουθεί το φως της φυσικής ημέρας, αλλά τον πολυδιαστατικό δρόμο του φωτός. Φεύγει λοιπόν από εκεί όπου παύει η κυριαρχία της φυσικής ημέρας και πηγαίνει στην πλήρη άρση του φυσικού κόσμου, ανεβαίνοντας στην Υπερβορεία, όπου εκεί μηδενίζεται ο φυσικός κόσμος και υπάρχει ο ομφαλός που συνδέει με τον Νοητικό κόσμο. Διότι στον νοητικό κόσμο βρίσκονται τα περάσματα για τον πνευματικό κόσμο.

Δεν πηγαίνει λοιπόν νότια, στο νότιο ημισφαίριο, διότι δεν κυνηγάει το φυσικό φως. Δεν είναι θεός του φυσικού φωτός, το οποίο δεν είναι παρά μία εικόνα περιορισμένη του πνευματικού φωτός. Αν πήγαινε νότια θα ήταν ένας κυνηγός του υλισμού. Πηγαίνει όμως στα ακρότατα όρια του Βόρειου κόσμου, στην Υπερβορεία και έτσι δείχνει τον δρόμο σε όλους μας προς την πνευματική μας υπόσταση. Ο ενδιαφερόμενος θα βρει σε αυτά κάποιες ιδιαίτερες νύξεις. Για την ημέρα του σημερινού Ηλιοστασίου παρατηρήσαμε ορισμένα σημεία και θα τα εκθέσουμε στην δική σας παρατήρηση και έρευνα. Το πρώτο που παρατηρούμε είναι ότι φέτος στην ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου αυτή έχουμε το μέγιστο σημείο των Αρκτιδών.

Οι Αρκτίδες είναι μία μικρής κατηγορίας βροχή μετεωριτών που φέρνει περίπου 5-10 μετεωρίτες την ώρα. Δημιουργείται από κόκκους σκόνης που έχουν απομείνει από το πέρασμα του κομήτη Swift-Tuttle (από τα ονόματα των αστρονόμων που επίσημα τον κατέγραψαν), που ανακαλύφθηκε το 1762. Η βροχή των Αρκτιδών πέφτει κάθε χρόνο από την 17η - 25η Δεκ. Αυτή τη χρονιά (2017) φτάνει στο ανώτερο της σημείο την νύκτα της 21ης προς 22α Δεκ. Είναι ορατή περίπου τα μεσάνυκτα. Οι μετεωρίτες φαίνονται σαν να πέφτουν από τον αστερισμό της Μικρής Άρκτου, εξ ου και η ονομασία τους ως Αρκτίδες.

Η Μικρή Άρκτος με τον πιο ενεργοποιημένο αστέρα της- ως προς την ανταπόκριση (αρνητική επί του παρόντος) της ανθρωπότητας- τον Ντουμπέ, εκφράζει στο σύστημα μας μαζί με την Μεγάλη Άρκτο την Πρώτη Ακτίνα. Ειδικά ο Ντουμπέ βρίσκεται στην Πέμπτη υποακτίνα της Πρώτης και έχει μέχρι τώρα παίξει σημαντικό ρόλο στην ενδυνάμωση της προσωπικότητας ατόμων που έπαιξαν και παίζουν ρόλους στην παγκόσμια ιστορία. Μεγαλύτερο δείγμα υπήρξε ο Αδόλφος Χίτλερ, ενώ σε ιδιαίτερους σχηματισμούς βρίσκεται και σε άλλα άτομα όπως πχ η Χίλαρι Κλίντον κ.α.

Η Πρώτη Ακτίνα είναι η ακτίνα του Καταστροφέα των Μορφών και ο κομήτης Tuttle έχει αφήσει τα απομεινάρια της διέλευσης του στην περιοχή της Μικρής Άρκτου που εκφράζει την πρώτη ακτίνα. Ο Tuttle είναι από τους πλέον επικίνδυνους κομήτες για την ζωή πάνω στην Γη, καθώς η τροχιά του, με την σχετική ταχύτητα του 60km/s, περνάει πολύ κοντά από τη περιοχή Γης-Σελήνης. Η επόμενη διέλευση του θα είναι το 2126, που αναμένεται να είναι μάλλον από τις πιο κοντινές που έχουν υπάρξει μέχρι τώρα. Υπολογίζουν ότι μία πιθανή πρόσκρουση με τον πλανήτη μας, θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της ζωής, όπως την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Κάτι αντίστοιχο με την πιθανολογούμενη πρόσπτωση κομήτη ή αστεροειδούς στην Γη, κατά την Κρητιδική Παλαιογενή περίοδο που έφερε το τέλος της κυριαρχίας των ερπετικών εγκεφάλων, των δεινοσαύρων.

Για τον κυρίως αστρολογικό χάρτη του Ηλιοστασίου πολλά θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς, αλλά θα σταθούμε μόνο σε κάποια κυρίαρχα χαρακτηριστικά. Το κεντρικό χαρακτηριστικό είναι το ότι κάνουν ταυτόχρονα και με λίγες ώρες διαφορά την είσοδο τους στον Αιγόκερο ο Κρόνος πρώτος και μετά ο Ήλιος. Οι δύο τους συναντιόνται σε ένα σημαντικό και για τους δύο σημείο. Για τον Ήλιο είναι το σημείο της Στάσης του (ηλιο-στάσιο), ενώ για τον Κρόνο είναι η είσοδος στο «οικείο» του περιβάλλον. Ο Κρόνος είναι εξωτερικός και εσωτερικός κυβερνήτης του Αιγόκερου και μπαίνει στο σπίτι του θα λέγαμε. Ενώ κυβερνάνε Ήλιος και Κρόνος τα δύο ζώδια της πρώτης ακτίνας, τον Λέοντα και τον Αιγόκερο. Βλέπουμε και από εδώ να εντείνεται η βαρύτητα της πρώτης ακτίνας. Έτσι έχουμε πολύ στενή σύνοδο Ήλιου – Κρόνου, επάνω στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Αυτό το γεγονός συμβαίνει δύο φορές κάθε 100 χρόνια, αν και με τόση ακρίβεια και συγχρονισμό πάνω στην μηδενική μοίρα του Αιγόκερου δεν έχει γίνει τα τελευταία 2000 χρόνια. Ένα άλλο συνοδευτικό συμβάν είναι η συμμετοχή της Αφροδίτης στη σύνοδο, η οποία είναι ο ιεραρχικός κυβερνήτης του Αιγόκερου. Οπότε κάνουν συμβούλιο Ήλιος, Κρόνος και Αφροδίτη πάνω στην Πύλη του Αιγόκερου, την πύλη των Μυήσεων, για την οποία έχουμε μιλήσει σε αρκετά κείμενα μας. Οι δύο κυβερνήτες του Αιγόκερου με τον Ήλιο τι να κάνουν άραγε εκει;

Ο Ήλιος με τον Κρόνο συναντιόνται στο Ηλιοστάσιο του Αιγόκερου δύο φορές μέσα σε ένα αιώνα. Αλλά με συμμετοχή και της Αφροδίτης έχουμε από το 1000μΧ και μέχρι σήμερα άλλες τρεις φορές που έχει γίνει. Αυτές είναι το 1340, το 1782 και 1870. Η τελευταία (1870) είναι και αυτή που είναι η πλησιέστερη στην σημερινή σύνοδο. Οι άλλες έχουν ανοχές (3°- 4°) που είναι μεγαλύτερες των σημερινών.

Η ελάχιστη έρευνα συνόδων Ήλιου – Κρόνου στο Ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου και χωρίς την συμμετοχή της Αφροδίτης κατά τους τελευταίους αιώνες μας απέδωσε τα επόμενα στοιχεία, που απλά τα παραθέτουμε για τον ερευνητή που πιθανόν να του φανούν χρήσιμα, αλλά και τον απλό αναγνώστη που μπορεί διαισθητικά να συλλάβει κάποια υπάρχουσα «ατμόσφαιρα».

Κατά τον 19ο αιώνα αυτός ο συγχρονισμός Ήλιου – Κρόνου – Ηλιοστασίου συνέβη τις εξής ημερομηνίες:

• 22 Δεκ 1811 (ο πλησιέστερος με τον σημερινό σε ανοχή)
  • {21 Δεκ} – Το πρώτο Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας της από τους Ισπανούς, μπαίνει σε εφαρμογή.

• 22 Δεκ 1870 (με συμμετοχή Αφροδίτης και Σελήνης και ολική έκλειψη Ηλίου στον Νότιο Δεσμό )
  • Την ημέρα αυτή ο αστρονόμος Jules Janssen, πετάει με ένα αερόστατο για να μελετήσει την ολική ηλιακή έκλειψη. Είναι αυτός που ανακάλυψε το στοιχείο ήλιο και υποστήριξε ότι από αυτό αποτελείται ο Ήλιος. Η πτήση έγινε στο Αλγέρι (πρωτεύουσα της Αλγερίας).
  • το 1870 είναι μια χρονιά στενής συνεργασίας Κουτ Χούμι και Μπλαβάτσκυ και η χρονιά που ξεκίνησε την υλοποίηση της αποστολής της, εναντίον του επιστημονικού υλισμού.
  • το καλοκαίρι του 1870 εκδόθηκε η Παπική Βούλα που κύρηττε τα Πρωτεία και το Αλάθητο του Πάπα.

Μέσα στον 20ο αιώνα αυτός ο συγχρονισμός συνέβη:

• 20 Δεκ 1929
  • Ο πάπας Πίος ο XI εκδίδει την βούλα Mens Nostra με ημερομηνία 20 Δεκ 1929, στην οποία δίνει την καθοδήγηση του πως πρέπει να εκπληρώνουν τα καθήκοντα τους τυπικά και πνευματικά τα μέλη της εκκλησιαστικής του κοινότητας.
  • Βρισκόμαστε σε περίοδο λίγο μετά το Οικονομικό Κραχ (24 Οκτ 1929) που έφερε στην εξουσία το Τρίτο Ράιχ
  • Στις 21 Δεκ έγιναν ιστορικές εκδηλώσεις με αφορμή τα πεντηκοστά γενέθλια του Ιωσήφ Στάλιν, όπου επικράτησε μια τεράστια καμπάνια από το σύνολο του κρατικού μηχανισμού και του τύπου, «θεοποίησης» της προσωπικότητας του Στάλιν.
  • Στις 21 Δεκ 1929 εκλέχθηκε πρόεδρος της Γαλλίας ο Ντε Γκολ με 78,5% ψήφους υπέρ.
  • Η Γερμανία κάνει δημοψήφισμα στις 22 Δεκ (Κυριακή) με την πρόταση της μη παραδοχής των χρεών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο απέτυχε να επικυρωθεί καθώς έλαβαν μέρος μόνο 13% των ψηφοφόρων, ενώ απαιτείτο 50%+1.

Από εσωτερική άποψη, η συνάντηση αυτή των τριών πλανητών στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η παρουσία του Κρόνου με τον Ήλιο μαζί, δείχνει ότι κάτι κλειδώνει. Τα πράγματα γίνονται πολύ συγκεκριμένα, περνάνε σε μια νέα διαδικασία σε παγκόσμιο επίπεδο και ο Κρόνος δείχνει ότι οι πύλες για άλλους κλείνουν και για άλλους ανοίγουν, φέρνοντας μαζί συνθήκες ουσιαστικής και μεγαλειώδους Ελευθερίας. Τα πράγματα σοβαρεύουν τόσο προς το καλό, όσο και προς το κακό. Ο Κρόνος δεν αφήνει αμφιβολίες και εκκρεμότητες. Όποια άτομα τα κρίνει ότι περνάνε τις εξετάσεις, οι ανταμοιβές τους θα είναι πολύ μεγάλες.

Ο Κρόνος δεν αφήνει τον Ήλιο να θερμάνει τα πάντα. Αλλά γίνεται μία επιλογή σύμφωνα με τα κριτήρια του, που είναι σύμφωνα με τις εργασίες πάνω στο κάρμα ατομικό και ομαδικό. Φυσικά αυτό είναι μία πολύ καλή συνεργασία, που την θέλει και ο Ήλιος, γιατί δεν είναι η Θέληση του να φωτίζει τους αδίκους. Αλλά φυσικά δεν είναι δουλειά του να πάψει να φωτίζει. Οπότε έχει τον Κρόνο να εκφράζει αυτή την πλευρά. Ο συνασπισμός αυτός δείχνει ότι όλα γίνονται πιο συνειδητά. Όσοι έχουν ταχθεί με τις δυνάμεις του καλού θα προχωρήσουν με απόκτηση βεβαιότητας και σταθερού βηματισμού και όποιοι έχουν ταχθεί μαζί με τις δυνάμεις της αδικίας, θα ενημερωθούν και θα γίνουν πιο συνειδητοί του γεγονότος και της συνέχειας που θα έχουν. Με δυο λέξεις, κάτι κλειδώνει.

Η συμμετοχή της Αφροδίτης, του ιεραρχικού κυβερνήτη του Αιγόκερου όπως ήδη είπαμε, υπηρετεί στο να στέλνει στην οδό της απώλειας όσους αυτό επέλεξαν, ενώ από άλλη σκοπιά δείχνει την επισταμένη επίβλεψη των Μεγάλων Όντων, των Διδασκάλων της Σοφίας, πάνω στα κρίσιμα θέματα που απασχολούν τον πλανήτη. Των Καθοδηγητών εκείνων που γνωρίζουν την Οδό μέχρι το Τέλος. Των Σιωπηλών Επιτηρητών, που Δρουν φωτίζοντας τον Τελικό Σκοπό που βρίσκεται στην αρσενική Νοητική Υπερδιαστατική Πύλη της Εσωτερικής μας Υπερβορείας.